بررسی فراوانی سروتیپهای مختلف پسودومونا آئروژینوزا در عفونت زخمهای ناشی از سوختگی

عفونت در زخمهای سوختگی یکی از عوارض مهم و تعیین کننده سرانجام بیماران است. اغلب عفونتهای شدید و سپتی سمی ها و عفونتهای ریوی به دنبال انتشار عفونت از محل زخمهای سوختگی شدید ایجاد می شوند. شایعترین باکتری که باعث ایجاد عفونت در این زخمها می شود، باکتری پسودومونا آئروژینوزا است. این باکتری نقشی واضح و اساسی به عنوان عامل بیماری زا در میان عفونتهای شدید، وخیم و کشنده ایفا می کند. این مطالعه در مدت 4 ماه از اول دی ماه تا پایان فروردین 1378 انجام شد و طی آن بیمارانی که در بیمارستان شهید مطهری بستری شده بودند و زخمهای آنها براساس علائم و شواهد ظاهری و بالینی، مشکوک به عفونت زخم بود، مورد بررسی قرار گرفتند و کشت سطحی با کمک سواپ و کشت بافتی با استفاده از روش کلاسیک بیوپسی زخم سوخته برای آنها انجام شد تا میزان فراوانی عفونت با انواع باکتریها و میزان حساسیت آنها به 8 نوع آنتی بیوتیک مختلف و نیز سروتیپهای مختلف باکتری پسودومونا مشخص شود. در طی این مطالعه، در میان زخمهای مشکوک به عفونت، 184 مورد کشت مثبت و 205 نمونه مختلف باکتری به دست آمد که پسودومونا آئروژینوزا با 117 مورد شایعترین عامل ایجاد کننده عفونت بود(07/57%) و پس از آن به ترتیب آسینتوباکتر با 6/16%، e coli با 7/11% و استافیلوکوک اورئوس با 8/7% و سایر ارگانیسمها با 83/6% قرار داشتند. فراوانی میزان مقاومت این پسودوموناها به آنتی بیوتیکهای جنتامایسین، سفتی زوکسیم، کاربنی سیلین، سفالوتین و سفتازیدیم، بیش از 90% بود. حساسترین و مؤثرترین آنتی بیوتیکها آمیکاسین و تتراسیکلین بودند. سروتیپهای جدا شده از 117 نمونه باکتری سودومونا آئروژینوزا با استفاده از آنتی سرم استاندارد 5:o، 2:o، 16:o، 12:o، 11:o و 8:o بودند که شایعترین انواع آن به ترتیب 6:o(3/20%)، 11:o(6/18%) و 5:o(4/14%) بودند. مقاومترین نوع سروتیپها به آنتی بیوتیکها 16:o(6/7%) و حساسترین آنها 8:o(2/4%) بودند. این نتایج نشان می دهد که شایعترین باکتری ایجاد کننده عفونت در زخم سوختگی، پسودومونا است. همچنین با توجه به مقاومت بالای انواع مختلف این باکتری به آنتی بیوتیکهای فوق، درمان این عفونتها با آنتی بیوتیکهای موجود بسیار مشکل است. بنابراین پیشگیری از این عفونتها بهترین راه مبارزه با آنها است. واکسیناسیون بیماران مستعد با آنتی سرم پلی والان ضد پسودومونا می تواند باعث ایجاد ایمنی در تقریباً نیمی از این بیماران شود یا شروع عفونت را به تأخیر اندازد.